Ik heb twee dochters die thuis wonen. Eentje van bijna 3jaar en eentje van 11weken. En laat me je dit zeggen, ik vind het zo nu en dan nog steeds pittig (daarmee bedoel ik dat ik niet net als mijn dochtertje van 11weken elke 3uur heerlijk kan slapen.) Wat het zo pittig maakt is niet ons dochtertje die pas geboren is, maar onze peuter. Die houd er van om op de momenten dat het niet uitkomt, weer eens wat te vragen of te willen spelen of een hele jungle van de woonkamer te maken. Even wegzuchten en weten dat zij, zeker na de geboorte van een baby, wat meer aandacht eist dan normaal. En dat doet ze dan ook gelijk even goed. Ik weet hier gelukkig wel mee om te gaan, maar jeetje wat kan onze peuter soms het bloed onder mijn nagels vandaan halen. Met bedtijd zitten wij nu in een fase waarbij de deur op een kiertje moet blijven anders breekt ze de tent af en zij 80x beslist uit haar bed te stappen omdat zij niet wilt slapen. Dat is op zich niet zo erg, maar dan ligt de baby net te slapen en ja hoor komt mevrouwtje "mamaaa! mama!! ik wil drinkennn!" en Bam! ze gooit de deur open.
Na de geboorte van onze tweede dochtertje was het pittig omdat ik nog uitgeput was van de bevalling en hechtingen had waardoor een bezoekje naar de wc echt 15 tot 30 minuten in beslag nam of ik zat dan weer niet lekker op me billen met de borstvoeding. En het lopen was verschrikkelijk, het leek wel aslof ik al 80 was en een rollator nodig had om te lopen. Maar desondanks had ik het naar mijn idee na de bevalling vrij makkelijk, los van het herstel. We hadden weer een kindje die op dag 3 doorsliep in de nacht en goed aankwam, waaruit bleek dat me borstvoeding echt super liep. En ons oudste dochtertje die was al goed zelfstandig. Ook al verschillen ze 3jaar van elkaar, ons oudste dochtertje vind het geweldig om een zusje te hebben. En wat kan zij goed helpen! Zij heeft zo goed op mij gelet als ik bezig was met haar zusje, dat zij mij soms gewoon komt Helpen met spullen pakken. Ik vind het leuk om te zien hoe ze ook met haar wilt spelen en wel voorzichtig probeert te doen, alleen lukt het haar niet altijd om voorzichtig te zijn vanwege teveel enthousiasme. Dus waar je eerst de baby in de box kon laten en even naar de keuken kan om drinken te pakken, is voor mij soms een race tegen de klok (zeker met mijn tempo toen). Ons oudste dochtertje houd ervan om het box liedje aan te doen als die is afgelopen of kiekeboe te spelen met haar zusje en dan hangt ze over de rand heen. En we weten allemaal hoe dat kan aflopen als je dat niet goed in de gaten houd.
Verder is ons oudste dochtertje echt een schat. Ze is zo zorgzaam en lief. Soms voel ik me gewoon schuldig dat ik niet zoveel tijd met haar heb als dat ik zou willen. Ik knutsel nog met haar en we gaan vaak naar de speeltuin of boerderij. We knuffelen ook heel veel maar toch lijkt de tijd zo kort met haar. Zoals ik beide dochters af en toe gewoon mis wanneer ze slapen en ze gewoon graag bij me wil hebben, zo mis ik mijn oudste dochtertje op haar bijna 3 jarige leeftijd nog steeds als zij slaap. Het voelt zelfs incompleet in de nacht, wanneer wij met onze jongste dochtertje in dezelfde kamer slapen en ons oudste in haar eigen kamer. Kennen jullie dat? Je kind missen omdat ze slapen.
Een leeftijdsverschil van 3jaar heeft zeker zijn voordelen! En met de wat pittigere dingen moet je leren omgaan. Kinderen zitten na hun tweede al in de nee fase en daarna ook nog vol in de ontdekking van zelfstandigheid en normen, waarden en discipline leren, dat je niet moet vergeten al die dingen ook gewoon te geven in hun opvoeding en niet te laten verwateren vanwege de komst van een baby. Gelukkig helpt God mij hierbij en heb ik zoveel liefde te geven dat ik ook echt mijn geduld kan bewaren en het nog steeds geweldig vind om Qtime met onze peuter te hebben en tegelijk te zorgen dat ook de baby op tijd krijgt wat zij nodig heeft.