De afgelopen weken heb ik het een en ander gehoord en moeten verwerken. Dat ik mij afvraag of mensen zich bewust zijn van een God die bestaat. Iemand die hoger staat dan hun zelf of het werk die ze doen. Ik heb mensen meegemaakt die van alles zeggen waarvan ik eigenlijk in twijfel trek of dat wat hun willen wel zal gebeuren. God heeft in mijn leven het laatste woord. Dingen gebeuren voor mij niet zomaar zonder reden. Zo geloof ik dat als het goed gaat met je er altijd iets zal gebeuren wat jou weer van jou stokje brengt of probeert te brengen. Een situatie waarbij God je in het licht plaatst en de duivel je als te graag jou aan je verleden herinnert.
Eerst had ik het niet door, dat de duivel je aan jou verleden kon herinneren, tot iemand in mijn leven mij een kaartje stuurde met de tekst "Wanneer de duivel jou herinnert aan je verleden, herinner hem dan aan zijn toekomst!." En mij bedacht dat, dat inderdaad is wat de duivel steeds probeert. Jou terug trekken naar waar jij vandaan komt. Jou de fouten te laten maken die je maakte. Je te laten denken dat je niet te helpen bent. Het laatste wat de duivel wilt is, dat jij gelooft in de God die jou gemaakt heeft. de God voor wie niets onmogelijk is en jou vergeving kan verlenen voor de dingen die jij fout doet. De God die jou beter kan geven dan jij verloren hebt. Die jou rust kan geven in situaties die jou teveel worden. De God van liefde en gerechtigheid.
Het heeft mij veel laten nadenken maar ook veel laten huilen om te weten dat ik mezelf mag en kan vergeven omdat God de vader me vergeeft en de genade die Hij heeft voor mij, ik ook aan andere mensen kan geven. Het heeft mij bevrijd om te weten dat ik niet alles in me eentje hoef te doen maar kan bouwen op een God die mij helpt zonder daar iets voor te doen behalve in Hem te geloven en het licht te zijn voor Hem die hij verwacht van mij te zijn.
